کانون علامه جعفری(ره)سورشجان

آقا سلام روضه ی مادر شروع شد باران اشک های مکرر شروع شد آقا اجازه هست بخوانم برایتان؟ این اتفاق از دم یک در شروع شد تا ریشه های چادر خاکی مادرت آتش گرفت،روضه ی معجز شروع شد فریاد های مادر پهلو شکسته ات تا شد فشار در دو برابر شروع شد این ماجرا رسید به انجا که نیمه شب بی اختیار گریه  حیدر شروع شد وقتی رسید قصه به اینجای شعر من ایام خانه داری دختر شروع شد دختر رسید تا خود آن لحظه ای که ظهر یک ماجرا به قافیه"سر"شروع شد... ,آقا سلام روضه ی مادر شروع شد،آقا اجازه هست بخوانم برایتان؟،فریاد های مادر پهلو شکسته ات،بی اختیار گریه حیدر شروع شد، یک ماجرا به قافیه"سر"شروع شد... ...ادامه مطلب

زهرا برات بمیرم دوما و نیمه حالت وخیمه، خداكریمه ان شاءالله خوب شی ای روح امید، بانوی خورشید نكنه زهرا ، رو به غروب شی اگه شدی پیر، شدی زمین گیر نداری تقصیر، تقصیر من بود این همه غربت، غصه و محنت درد و مصیبت، تقدیر من بود افتادم از پا، میون غم ها وقتی كه زهرا، اشكاتو دیدم چی شده بی بی، گوشواره ای كه شب عروسی،  هدیه خریدم داره می جوشه، غم توی سینم چی بگم از این، دل حزینم اون از لباسات، حالا كه دارم مقنعه هاتم ، خونی میبینم زهرا برات بمیرم چی بگه حیدر،  از دل مضطر شكوندن آخر،  پشت علی رو غلاف و بازو،  لگد و پهلو لرزش زانو ، كشته علی رو دلم وآذُرد، دیگه علی مرد وقتی چشمام خورد،  به زخم گونه ات آهی كشیدم،  وقتی كه دیدم یه تار موی،  سوخته رو چوپه اشكت می باره، مثل ستاره چشات دوباره،  ابر بهاره اگه مغیره،  بهم نخنده پس كی بخنده ، عیبی نداره قنفذ همیشه ، با علی لج بود این روزا واست،  روز فرج بود دیگه گذشته است ، این حرفا اما كاش نوك مسمار،  یه ذره كج بود زهرا برات بمیرم عمرت شده كم،  قدت شده خم غم دو عالم،  به جونت اُفتاد سرخی چشمات، نم نم اشكات تاول دستات،  خجالتم داد آروم نداری،  دل بیقراری چادر می ذاری ، حتی تو خونه ات صد دفعه مردم،  وقتی كه دیدم رد یه دست ه ، به روی گونه ات از بعد كوچه ، دیگه بریدی چرا اُمیدی،  توی نگات نیست حدس زده بودم،  خون مردگیه چشات برایه ،  كم خوابیات نیست ببین چه درد و غمی كشیدم امیدم این بود،  بدی امیدم تا جلو چشمات ، تابوت و دیدی بعد یه چند وقت،  خندتو دیدم زهرا برات بمیرم حتما گوشش بدین برای دانلود کلیک کنید ,زهرا برات بمیرم،ای روح امید، بانوی خورشید،چی بگه حیدر، از دل مضطر،عمرت شده كم، قدت شده خم،از بعد كوچه ، دیگه بریدی ...ادامه مطلب

,روز های کودکی یادش بخیر... ...ادامه مطلب

,انتخاب باتوست... ...ادامه مطلب

پس از آفرینش آدم خدا گفت به او: نازنینم آدم…. با تو رازی دارم!.. اندکی پیشترآی .. آدم آرام و نجیب ، آمد پیش … زیر چشمی به خدا می نگریست !.. محو لبخند غم آلود خدا ! .. دلش انگار گریست . نازنینم آدم!!. ( قطره ای اشک ز چشمان خداوند چکید ) ! یاد من باش … که بس تنهایم !!. بغض آدم ترکید ، .. گونه هایش لرزید !! به خدا گفت : من به اندازه ی …. من به اندازه ی گلهای بهشت …..نه … به اندازه عرش ..نه ….نه من به اندازه ی تنهاییت ، ای هستی من ، .. دوستدارت هستم !! آدم ،.. کوله اش را بر داشت خسته و سخت قدم بر می داشت !… راهی ظلمت پر شور زمین .. زیر لبهای خدا باز شنید ،… نازنینم آدم !… نه به اندازه ی تنهایی من … نه به اندازه ی عرش… نه به اندازه ی گلهای بهشت !… که به اندازه یک دانه گندم ، تو فقط یادم باش !! نازنینم آدم….نبری از یادم…. خدایا …. دلم مرهمی می خواهد از جنس خودت ! نزدیـــک! بی خطــــر! بخشــــنده! بی منّــــــــت! خدای من خداییست که اگر سرش فریاد کشیدم به جای اینکه با مشت به دهانم بزند با انگشتان مهربانش نوازشم می کند و می گوید میدانم جز من کسی نداری . . . خدایا … بفهمان که بی تو چه میشوم ولی نشانم نده ! خدایا … هم بفهمان و هم نشانم بده که با تو چه خواهم شد … چه بسا خداوند هر گره ای که در کار ما می اندازد همچو گره های قالی باشد که نهایتا قصد دارد با آنها نقشی زیبا را بیافریند … ,جملات زیبا وعارفانه ...ادامه مطلب