کانون علامه جعفری(ره)سورشجان

,چه زیباست... ...ادامه مطلب

پس از آفرینش آدم خدا گفت به او: نازنینم آدم…. با تو رازی دارم!.. اندکی پیشترآی .. آدم آرام و نجیب ، آمد پیش … زیر چشمی به خدا می نگریست !.. محو لبخند غم آلود خدا ! .. دلش انگار گریست . نازنینم آدم!!. ( قطره ای اشک ز چشمان خداوند چکید ) ! یاد من باش … که بس تنهایم !!. بغض آدم ترکید ، .. گونه هایش لرزید !! به خدا گفت : من به اندازه ی …. من به اندازه ی گلهای بهشت …..نه … به اندازه عرش ..نه ….نه من به اندازه ی تنهاییت ، ای هستی من ، .. دوستدارت هستم !! آدم ،.. کوله اش را بر داشت خسته و سخت قدم بر می داشت !… راهی ظلمت پر شور زمین .. زیر لبهای خدا باز شنید ،… نازنینم آدم !… نه به اندازه ی تنهایی من … نه به اندازه ی عرش… نه به اندازه ی گلهای بهشت !… که به اندازه یک دانه گندم ، تو فقط یادم باش !! نازنینم آدم….نبری از یادم…. خدایا …. دلم مرهمی می خواهد از جنس خودت ! نزدیـــک! بی خطــــر! بخشــــنده! بی منّــــــــت! خدای من خداییست که اگر سرش فریاد کشیدم به جای اینکه با مشت به دهانم بزند با انگشتان مهربانش نوازشم می کند و می گوید میدانم جز من کسی نداری . . . خدایا … بفهمان که بی تو چه میشوم ولی نشانم نده ! خدایا … هم بفهمان و هم نشانم بده که با تو چه خواهم شد … چه بسا خداوند هر گره ای که در کار ما می اندازد همچو گره های قالی باشد که نهایتا قصد دارد با آنها نقشی زیبا را بیافریند … ,جملات زیبا وعارفانه ...ادامه مطلب